0

Έχω συνάχι και τρώω σούπες για να συνέλθω: Η θεραπεία για το κρύωμα είναι η παραδοσιακή κοτόσουπα με πολλά λαχανικά, έχουν λυσσάξει να το γράφουν ΟΛΑ τα σάιτ αυτή την εποχή, μαζί με συνταγές για κοτόσουπες να σου φεύγει το κοτέτσι, σόρι, το καφάσι.

Όντως είναι καταπληκτική η κοτόσουπα, ειδικά αυγοκομμένη, με κάμποσο λεμόνι… αλλά όταν «την αρπάζεις» ξαφνικά επειδή κάθισες στο ρεύμα, π.χ., δεν είναι βέβαιο ότι έχεις κοτόπουλο στο σπίτι σου. Για την ακρίβεια, ΔΕΝ έχεις κοτόπουλο στο σπίτι σου, όχι, ούτε στην κατάψυξη, στην οποία έχεις τα πάντα εκτός από παγάκια. Δεν επείγουν τα παγάκια, ποιος θα έρθει επίσκεψη για να πιει ουίσκι με παγάκια; Κι αν έρθει στην τελική, δεν θα βρει ούτε ουίσκι, οπότε ας το σκεφτεί καλύτερα: στα σπιτικά μπαρ έχουνε ξεμείνει κάτι αρχαία τζιν που δεν τα πίνει καν η βασίλισσα (=της Αγγλίας, γνωστή τζινο-λάτρης).

Δεν έχεις κοτόπουλο. Δεν έχεις ούτε κότσι μοσχαρίσιο, ή άλλο κομμάτι κρέατος που χρησιμοποιείται σε σούπα, διότι είσαι βετζετάριαν ή/και ανοργάνωτο άτομο, εδώ δεν έχεις παγάκια, σιγά μην είχες κότσι στην κατάψυξη, που είναι ζώο με οικογένεια και βασικά δεν το τρως παρά μόνο σε έκτακτες περιπτώσεις κρυολογήματος… στις οποίες όμως δεν το έχεις προμηθευτεί επειδή το λυπάσαι, το ζώο όχι το κότσι, και ορίστε που τώρα λυπάσαι τον εαυτό σου. Η μύτη σου τρέχει μαζί με τα μάτια σου, φτερνίζεσαι, σκορπάς χαρτομάντηλα, το κεφάλι σου είναι καζάνι. «Καζάνι!», σκέφτεσαι μέσα στη θολούρα, με θαυμαστικό στο τέλος, και βάζεις νερό να βράσει.

Γιατί σίγουρα κάπου έχεις ένα κρεμμύδι, κάτι σκελίδες σκόρδο, μια δυο μαδημένες πατάτες, ίσως δύο μαραγγιασμένα καρότα και οπωσδήποτε ένα κομμάτι τζίντζερ: αυτά υπάρχουν πάντα στο σπίτι μου το χειμώνα – το τζίντζερ αναπληρώνεται πριν τελειώσει, όπως τα κρεμμύδια και σκόρδα. Μπορεί να βρω μαϊντανό, ίσως και μισό κολοκύθι, αποκλείεται σελινόριζα, που δεν τη θυμάμαι ποτέ κι είναι κρίμα, γιατί γίνεται υπέροχη σούπα. Τα βράζω όλα αυτά σε χαμηλή φωτιά για πολλή ώρα, ρίχνω ένα-δυο (βιολογικούς) κύβους λαχανικών μέσα, λίγη καυτερή πιπεριά, και περιμένω μέχρι να ψιλο-λιώσουν για να τα φάω. Όσο πιο καυτερή η σούπα, τόσο το καλύτερο – φτερνίζομαι, κλαίω και φυσάω μύτη, αλλά νοιώθω ταυτόχρονα ότι φτάνω σιγά σιγά στο ζητούμενο, με κάθε καυτή κουταλιά: συνέρχομαι.

Υλικά

2 μέτριες πατάτες, κατά προτίμηση βιολογικές, κομμένες σε μικρούς κύβους
2 μεγάλα κρεμμύδια, κομμένα σε μικρά καρέ
2 πράσα, το άσπρο και το τρυφερό πράσινο μέρος, κομμένα σε λεπτές ροδέλες
4 – 5 φρέσκα κρεμμυδάκια, το άσπρο και το τρυφερό πράσινο μέρος, ψιλοκομμένα
3 φλιτζ. τσαγιού διάφορα χόρτα (σπανάκι, μαρουλόφυλλα, σέσκουλα, λάπαθα, καυκαλήθρες, μυρώνια κ.λπ.), χοντροκομμένα
1/2 φλιτζ. τσαγιού «φυλλαράκια» άνηθου, ψιλοκομμένα, για το γαρνίρισμα
λίγο μοσχοκάρυδο
αλάτι, πιπέρι
1/3 φλιτζ. τσαγιού ελαιόλαδο

You may also like

Comments

Leave a reply

More in LIFE