By Στις 3 του Σεπτεμβρίου, το ΠΑ.ΣΟ.Κ, το πλέον επιδραστικό κόμμα της Μεταπολίτευσης, κλείνει 51 χρόνια ζωής. Τα κλισέ που συνοδεύουν εν είδει ευχών τη γενέθλια επέτειό του είναι τα ίδια, εδώ και αρκετά χρόνια πλέον. Αυτό αποδεικνύει όχι την ύπαρξη μιας σταθερής κατάστασης, αλλά την έλλειψη φαντασίας που χαρακτηρίζει τις αναφορές σε αυτό. Και είναι χειρότερο…
Το Κίνημα που ίδρυσε πριν από μισό αιώνα ο μεγάλος Ανδρέας Παπανδρέου, δεν βρίσκεται στην τραγική κατάσταση στην οποία βρισκόταν προ μιας δεκαετίας όταν πάλευε για την επιβίωσή του, αντίθετα στις πιθανότητες. Ταυτοχρόνως, δεν βρίσκεται ούτε στην καλύτερη κατάσταση που θα μπορούσε να είναι. Η επανάκαμψή του, συντελείται με πολύ αργούς ρυθμούς και αρκετά πισωγυρίσματα. Το αποτέλεσμα είναι πως όχι μόνο απέχει πολύ από τις εκλογικές επιδόσεις του ένδοξου παρελθόντος του αλλά ούτε μπορεί να εμφανιστεί, αυτή τη στιγμή, ως βασικός διεκδικητής της κυβερνητικής εξουσίας. Καίτοι βρέθηκε, μετά πολλών κόπων, βασάνων και συμπτώσεων στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Εν ολίγοις το ΠΑ.ΣΟ.Κ μοιάζει να έχει κολλήσει μέσα στον ποταμό της Ιστορίας. Σαν η άγκυρά του να μπλέκεται σε διάφορα στοιχεία του πυθμένα και να μην το αφήνει να πλεύσει πάση δυνάμει προς την επόμενη μεγάλη στάση του, που είναι η διακυβέρνηση της χώρας.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ, ξεκίνησε ένα ταξίδι προς το άγνωστο, το 2010, όταν κλήθηκε να διαχειριστεί τη χρεοκοπία της χώρας. Εγκλήματα της προηγούμενης κυβέρνησης και λάθη δικά του, το οδήγησαν στην πολιτική απομόνωση και στο στόχαστρο της πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας. Σύρθηκε σε διάφορα υβριδικά κυβερνητικά σχήματα όπου δεν μπόρεσε να απαλλαγεί από τον χαρακτηρισμό αυτού ως του «συμπληρώματος». Είδε την εκλογική του βάση να λεηλατείται από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Υπέστη εκλογική αιμορραγία προς τη ΝΔ στο πλαίσιο των διλημμάτων του τότε νέου, καχεκτικού δικομματισμού. Βίωσε τη διάσπαση, με ευθύνη του πρώην αρχηγού, τελευταίου πρωθυπουργού του και υιού του ιδρυτή του, λίγες ημέρες προ των εκλογών όπου κατέγραψε το χαμηλότερο ποσοστό της Ιστορίας του. «Κρύφτηκε» πίσω από δήθεν συνεργατικά σχήματα : «Ελιά», «Δημοκρατική Παράταξη», «Δημοκρατική Συμπαράταξη», «Κίνημα Αλλαγής».
Αφού έμεινε ζωντανό, ξεκίνησε μια ανοδική πορεία η οποία του έχει αποφέρει χοντρικά μόλις 7% στις βουλευτικές κάλπες από τον Ιανουάριο του 2015 που έπιασε πάτο μέχρι τις τελευταίες του Ιουνίου του 2023. Την ίδια στιγμή, που ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α κατέρρεε και η ΝΔ υφίσταντο κυβερνητική φθορά, η άνοδό τους ήταν λιγότερο από μια ποσοστιαία μονάδα/έτος. Κέρδισε κι έχασε γρήγορα τη δυναμική τριών εσωκομματικών αναμετρήσεων ανάδειξης ηγεσίας που χαρακτηρίστηκαν από αθρόα συμμετοχή το 2017, το 2021 και το 2024. Έφτασε δημοσκοπικά πέριξ του 20% και κατέληξε να δίνει μάχη με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου για τη δεύτερη θέση. Έλαβε σοβαρές πρωτοβουλίες όπως αυτή σχετικά με την τραπεζική ασυδοσία και πριν προλάβει να δρέψει τους καρπούς μιας πραγματικής αντιπολιτευτικής πολιτικής εισήλθε σε φάση εσωστρέφειας. Κι αυτό, διότι προβεβλημένα στελέχη του θεώρησαν ως κατάλληλη στιγμή να τοποθετηθούν δημοσίως περί μετεκλογικών συνεργασιών τρία χρόνια πριν τις εκλογές και η ηγεσία να προχωρήσει σε πειθαρχικά μέτρα με άλλες εντολές αστείων αφορμών.
Το σκάφος του ΠΑ.ΣΟ.Κ έχει αποδείξει την αντοχή του σε αντίξοες συνθήκες. Από εκεί και πέρα όμως το κάθε σκαρί πορεύεται όπως ορίζει ο καπετάνιος και όπως συνδράμει το πλήρωμα . Το πρόβλημα όμως είναι ότι την τελευταία εικοσαετία λείπει από το Κίνημα η χαρισματική ηγεσία, κάτι που επηρεάζει όλο του το οικοδόμημα. Η άποψη ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ θυσιάζεται για τη χώρα και για αυτό θα ξανανέβει μαζί της, ήταν παρηγοριά για την εναπομείνασα τότε βάση του. Η χώρα, παρά την πληθώρα προβλημάτων που αντιμετωπίζει, δεν βρίσκεται σε κατάσταση χρεοκοπίας. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ, που συνέβαλε στην αποτροπή της, δεν έχει ανέβει μαζί με την Ελλάδα. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α ξεγυμνώθηκε, η ΝΔ δεν μπορεί να κρύψει το παλαιοδεξιό της πρόσωπο. Κι όμως, το ΠΑ.ΣΟ.Κ δεν μπόρεσε μέχρι σήμερα να επαναπατρίσει την πλειοψηφία της εκλογικής βάσης που απώλεσε την τελευταία δεκαετία. Το κρυφτούλι του Πράσινου Ήλιου πίσω από ακαλαίσθητα σήματα δήθεν συμμαχικών σχημάτων, με το ΠΑ.ΣΟ.Κ να βάζει τα πάντα σε αυτά ενώ διάφοροι γυρολόγοι και κόμματα – σφραγίδες απολαμβάνουν εις βάρους του , απέτυχε.
Η ανανέωση της «βιτρίνας» με πρόσωπα νεανικά κι ευειδή – στο πλαίσιο μιας πολιτικά ρηχής αναζήτησης αντι- Τσίπρα,- εξάντλησε την περιορισμένη δυναμική της. Οι «μεταγραφές» από άλλα κόμματα είναι ολοφάνερο ότι στερούνται πολιτικού περιεχομένου Οι ρετρό φρασεολογία – συνθηματολογία και η επίκληση του «ΠΑ.ΣΟ.Κ – ωραία χρόνια» έχει καταντήσει γραφική ειδικά για τους σημερινούς νέους μέχρι 30 ετών, που αποτελούν το μέλλον της χώρας (και του εκλογικού της σώματος) στην καλύτερη περίπτωση έχουν θολές αναμνήσεις και στη χειρότερη δεν είχαν γεννηθεί στις εποχές της δόξας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Η πολιτική του «λίγο απ’ όλα για όλους», οι στραβοτιμονιές πότε προς τ’ αριστερά και πότε προς τα δεξιά, η σοβαροφανής μεταρρυθμιστική ρητορεία από κοινού με τις δικαιωματίστικες–αριστερίστικες εξάρσεις μόνο μπέρδεμα προκαλούν. Και στην πολιτική, το να μη σε καταλαβαίνουν είναι χειρότερο από το να διαφωνούν μαζί σου.
Ακόμη μια «3η Σεπτέμβρη», φαίνεται πως θα εξελιχτεί κατά την πεπατημένη. Μνημόσυνα και εξαγγελίες για να βγει η υποχρέωση. Φωτογραφίες, τσιτάτα, χιλιοειπωμένες κενότητες. Το κόμμα το οποίο φημιζόταν για το γεγονός ότι δεν μπορούσες ποτέ να πλήξεις μαζί του, είτε για καλό είτε για κακό, αρχίζει επικίνδυνα να προκαλεί βαρεμάρα κάτι που δεν συνέβαινε ούτε στα χειρότερά του. Παραμένει κολλημένο στον ποταμό της Ιστορίας και κινδυνεύει να βαλτώσει…
Comments