By 
2) Στη Σέριφο ήσουν πουλί (Άκου Δασκαλόπουλου)
3) Πες μου αυτά που αγαπάς (Ηλία Κατσούλη – 25/6/97) (Y.Γ: Στην Κ. που είδαμε μαζί τον “Άγγλο ασθενή”)
4) Καράβια είμαστε (Άκου Δασκαλόπουλου) (Το χειρόγραφο είναι δικό μου, γιατί ο Άκος και τα δυο τραγούδια του μου τα υπαγόρευσε απ’ το τηλέφωνο – Π.Θ.) (ΑΚΟ, ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ.- Π.Θ, Η.Κ, Κ.Κ)
5) Η εσάρπα (Λίτσας Μπεσκάκη-Νοέμβρης ’96) (“Για κείνους που (δεν) άγγιξαν ότι τους άγγιξε…”)
6) Μη με ξυπνάς που σ’ αγαπώ (Ηλία Κατσούλη – 13 Σεπτ.1997)
7) Άσπρο καΐκι στη Νέα Πέραμο (Παντελή Θαλασσινού) (Νέα Πέραμος -Ιούνιος 1997 – Ένα μήνα μετά τη συναυλία στη μνήμη της Άλωσης)
8) Νέα Λιόσια (Ηλία Κατσούλη – 20/9/97)
9) Νερένια (Ηλία Κατσούλη – 14/3/98)
10) Ανάθεμά σε (Παντελή Θαλασσινού – Μάιος ’98)
11) Τη μέρα που ερωτεύτηκε ο ήλιος (Βαγγέλια Βελώνια) (Εικόνα σε παραθύρι για ‘κείνους τους “ήλιους” που είπαν… ή έγραψαν και μας έδειξαν τρόπους για να βλέπουμε)
12) Ένα κρυμμένο “αχ” (Ηλία Κατσούλη – 6/4/95) (Υ.Γ: Στις λαϊκές τους λένε Ρωσοπόντιους και τους διώχνουν οι “Έλληνες”. Εμείς τους λέμε ΕΛΛΗΝΕΣ με κεφαλαία και χωρίς εισαγωγικά. Η.Κ-Π.Θ.)
Η επιμέλεια παραγωγής ήταν του Κώστα Κωτούλα Η ενορχήστρωση έγινε από τον Παντελή Θαλασσινό και η ηχογράφηση στο studio Polysound από τον Γιώργο Καρυώτη με τη βοήθεια του Γιάννη Πάζιου.
Έπαιξαν οι μουσικοί:
Mιχάλης Βούκουνας (κρουστά)
Πάνος Δημητρακόπουλος (κανονάκι)
Βαγγέλης Καρίπης (κρουστά)
Ανδρέας Κατσιγιάννης (σαντούρι)
Άρης Κούκος (μπουζούκι)
Χάρης Λαμπράκης (φλογέρα – νέι)
Βαγγέλης Μαχαίρας (μπουζούκι)
Σάκης Πιππίδης (κλαρίνο)
Γιάννης Πλαγιαννάκος (μπάσο)
Μαρκέλλος Πούπαλος (ούτι – λαούτο)
Σταμάτης Πούπαλος (βιολί)
Νίκος Σιδηροκαστρίτης (τύμπανα)
Ζαχάρης Σπυριδάκης (κρητική λύρα)
Γιώργος Τσιατσούλης (ακορντεόν)
Τάκης Φαραζής (πιάνο)
Νεκτάριος Χατζηδάκης (λαούτο)
Ένα κρυμμένο αχ
Στα χείλη του προδομένου δηλαδή του πικραμένου έρωτα
Στα έρημα μέρη δηλαδή στα “έρημα κορμιά”
Στα μαύρα ρούχα, αλλά και στα μαύρα σκούρα μάτια
Στα παλιά κτήρια που πνίγονται ανάμεσα στο γυαλί και το τσιμέντο
Στην καρδιά του πρόσφυγα και του “ξενίτη”
Στα χαμένα καράβια και στη θάλασσα της λησμονιάς δηλαδή το ΧΡΟΝΟ
Στις μουσικές του ΠΑΝΤΕΛΗ δηλ. στην ψυχή του
Στα τραγούδια μας, που πίσω απ’ τα λόγια τους “βάσανα κουβαλάνε κι αναστεναγμούς δηλαδή Ένα κρυμμένο ΑΧ!”
Ηλίας Κατσούλης | Νοέμβρης του ’98
Το «Ένα κρυμμένο αχ» άφησε τουλάχιστον πέντε επιτυχίες (φαινόμενο όχι πολύ συνηθισμένο τα τελευταία 15-20 χρόνια), όπως «Σε πέντε μαύρες θάλασσες», «Στη Σέριφο ήσουν πουλί», «Καράβια είμαστε», «Άσπρο καΐκι στη Νέα Πέραμο» και φυσικά το «Ανάθεμά σε», μια από τις ανθεκτικότερες στιγμές στο χρόνο, τόσο του Θαλασσινού, όσο και του ελληνικού τραγουδιού γενικότερα. Ένα τραγούδι που μπορεί να ακουστεί σε ζωντανά προγράμματα, από τις συναυλίες του Θαλασσινού, μέχρι το τελευταίο νυχτερινό κέντρο. Τραγούδια που φέρουν την αύρα του Αιγαίου και της Μικράς Ασίας, εμπλουτισμένα με σύγχρονες ηχητικές «πινελιές» και βεβαίως με τους γεμάτους εικόνες στίχους, κυρίως, του Ηλία Κατσούλη, αλλά και του Άκου Δασκαλόπουλου…
Comments