By Βραδάκι Τετάρτης, ο Βαγγέλης Κορακάκης μας υποδέχεται και ανοίγει την πόρτα της “ψυχής” του – ακριβώς έτσι αποκαλεί το γνωστό μουσικό στέκι του – στη «λαϊκή σκηνή Κρύπτη» στην Καισαριανή. Η αφορμή … 30 χρόνια προσωπική δισκογραφική δουλεία. Με απόλυτη ζεστασιά και απαράμιλλη απλότητα μας προσφέρει ένα ποτήρι Νεμεάτικου κρασιού και μας ‘επιβάλει’ τον ενικό…
30 χρόνια από την 1η προσωπική σου δισκογραφική δουλεία, πως ένιωσες τη στιγμή που για πρώτη φόρα ήρθαν στα χέρια σου “οι Άρχοντες” ;
Τον Δεκέμβρη του 1988 όταν κυκλοφόρησαν “οι Άρχοντες”, αισθανόμουν ότι δεν ήξερα τι κάνω, με την έννοια ότι έγραψα τα πρώτα τραγούδια που εκ των υστέρων αποδείχθηκε ότι ήταν από τα ‘μεγαλύτερα’ μου, όπως “το πρώτο φθινόπωρο”, “έρχονται βράδια”, “οι σκέψεις της τρελής”, “ στον Ταύρο στην Καισαριανή”, “το Πέραμα” , ήταν μια στιγμή ευτυχίας και απορίας. Εγώ πάντα πίστευα ότι το λαϊκό τραγούδι έχει πολύ μεγάλη δύναμη μέσα στη ψυχή των Ελλήνων, εκείνη την εποχή κυκλοφορούσε το ερώτημα «έλα μωρέ, σήμερα αν κυκλοφορούσε η “συννεφιασμένη Κυριακή” θα γινόταν επιτυχία; » εγώ το άκουγα και …φρικάριζα ! Τι λέει τώρα, θα γινόταν και πολύ μεγαλύτερη.
Πίστευα βαθιά μέσα μου ότι το λαϊκό τραγούδι δεν έχει τελειώσει και ζει. Όμως τότε εγώ δεν ήξερα τι είχα κάνει, είχα μέσα μου την αγωνία, από την άλλη φανταζόμουν ότι “οι Άρχοντες” τι δύναμη θα είχαν , μια σταγόνα στον ωκεανό, μια καρφίτσα στον αχυρώνα αλλά …δε βαριέσαι, έκανα αυτό που αγαπούσα, με πολλές στερήσεις αλλά με πολύ αγάπη. Ναι, είναι μια σημαντική στιγμή στη πορεία μου και πάνω απ’ όλα αποδείχθηκε ότι με τις δεύτερες εκτελέσεις, τα τραγούδια αυτά γίνανε τεράστια επιτυχία όπως “οι σκέψεις της τρελής” με τον Γεράσιμο Ανδρεάτο. Είναι πολύ σημαντικό να μπορέσεις να ‘βάλεις’ ένα κλασικό τραγούδι μέσα στο ρεπερτόριο του λαϊκού τραγουδιού, είναι μεγάλος άθλος γιατί έχουν γραφτεί τραγούδια που είναι ‘τεράστια’. Αυτό που αποδείχθηκε μετά από 30 χρόνια είναι ότι λειτούργησε μια υπόγεια διαδρομή, από στόμα σε στόμα μπήκαν στη συνείδηση των ανθρώπων και ο κόσμος τα έκανε κτήμα του, χωρίς διαφήμιση, παρόλο που οι δίσκοι μου βγήκαν από μία ιστορική εταιρεία την Lyra. Δεν ήμουν από τους ανθρώπους που είχα την εύνοια της εταιρείας, είπαν ‘άστα να υπάρχουν’ και όμως αυτά τράβηξαν την πορεία τους.
Πως πήρες την απόφαση για τους “Άρχοντες” από τη μία και έναν σχολιασμό για το εξώφυλλο/πίνακα του δίσκου από την άλλη.
Κοίταξε να δεις τι γίνεται, θα σου πω κάποια ιστορικά στοιχεία, η πρώτη μου δισκογραφική παρουσία γίνεται το 1985 έχοντας βάλει τη μουσική σε ένα δίσκο με τίτλο ‘σε στρατόπεδα και πλοία’ σε τρία τραγούδια με στοίχους του Τάσου Σαμαρτζή. Αυτή τη μουσική των τριών τραγουδιών άκουσε ο Άγγελος Σφακιανάκης που ήταν παραγωγός στ Lyra και στον Άγγελο Σφακιανάκη οφείλω την παρουσία μου στη δισκογραφία, αυτός ήταν που ενδιαφέρθηκε για να κάνουμε δίσκο με τραγούδια μου. Όσο ζω του χρωστώ ευγνωμοσύνη, αν δεν ήταν ο Άγγελος εγώ μπορεί να μην έκανα τίποτα, αυτός με έβαλε στη διαδικασία. Το εξώφυλλο ,ναι σαν πίνακας είναι, τον έχει ζωγραφίσει ο ζωγράφος Κώστας Γουδής.
Τι είναι για σένα η ‘Μαγιοπούλα’ του τότε και τι η ‘Κρύπτη’ του σήμερα…
Είναι το ίδιο μαγαζί, είναι ο ίδιος χώρος που εγώ πριν 38 χρόνια, μόλις απολύθηκα από το στρατό, πιτσιρικάς το πρωτοάνοιξα, ήμουν ο πρώτος άνθρωπος που μπήκε στο τότε μικρό δωματιάκι… το “Μακάμι”. Αργότερα ως ‘Μαγιοπούλα’ δούλεψα σ’ αυτό το χώρο σχεδόν 20 χρόνια, με τον ερχομό της κρίσης έκλεισε, τότε έριξα μία ζαριά, πήρα μία απόφαση ζωής. Έβλεπα τους τοίχους του μαγαζιού που είχαν γράψει “ένα μαγαζί μια ιστορία, αντίο” , “εδώ γνωριστήκαμε, εδώ παντρευτήκαμε” ,είχα πολύ μεγάλη φόρτιση, στο χώρο αυτό είναι η ψυχή μου, είναι κάτι που το αγαπάω τόσο, όσο αγαπάω την οικογένεια μου, όσο αγαπάω το μπουζούκι μου… είπα θα το ξανανοίξω. ‘Μαγιοπούλα’ και ‘Κρύπτη’ είναι το ίδιο, είναι η ίδια συγκίνηση, είναι ο ίδιος αγώνας, είναι η ίδια υπόσχεση που δίνω στον εαυτό μου ότι παλεύω γι’ αυτό που άδολα πιστεύω και αγαπώ, είναι κάτι που μοσχοβολά ,λάμπει !
Ότι γίνεται εδώ είναι αληθινό.
Έχει διαφοροποιηθεί η διασκέδαση του σήμερα στην ‘Κρύπτη’ από τη διασκέδαση του τότε, δηλαδή την εποχή της ταβέρνας του ‘Φίτσουλα’ ;
Ήμουν μαθητής όταν πρωτοπήγαινα να παίξω στο μικρό ταβερνάκι λίγο πιο πάνω από εδώ, αυτή ήταν η ταβέρνα του ‘Φίτσουλα’. Αυτό που παίζει ρόλο πάνω από όλα είναι ο άνθρωπος που βάζει τον κόσμο στη διαδικασία να διασκεδάσει, νομίζω ότι σχεδόν το ίδιο είναι, δεν έχει αλλάξει κάτι, τότε πιτσιρίκια με τον κουμπάρο μου, τώρα είμαστε ‘πιο’ μουσικοί σ’ ένα πάλκο με εξαιρετικούς μουσικούς (εδώ το πρόσωπο του λάμπει) με αιχμή του δόρατος τον Βασίλη τον γιο μου.
Τι είναι αυτό που παρουσιάζεις στη ‘Κρύπτη’ και ποια θεωρείς ότι είναι η συμβολή της στη διασκέδαση της νυχτερινής Αθήνας;
Έχω την αίσθηση ότι η ‘Κρύπτη’ δεν είναι ούτε μπουζουξίδικο, ούτε ταβέρνα, ούτε μπουάτ, ούτε ρεμπετάδικο, ούτε μουσική σκηνή, είναι κάτι μόνο του. Το πρόγραμμα είναι πάνω στα δικά μου τέμπο, στο ρεπερτόριο που γουστάρω, καλύπτει όλη τη γκάμα από Τσιτσάνη, Μητσάκη έως Ξαρχάκο και Χατζηδάκη. Είμαστε αγχωμένοι, στενοχωρημένοι, δεν προλαβαίνουμε να παίξουμε όλα τα τραγούδια που αγαπάμε και γουστάρουμε μέσα από το λαϊκό τραγούδι. Οι επιλογές είναι μέσα από τη ψυχή μου, νομίζω ότι αγγίζουν τις πιο ευγενικές χορδές της ψυχής των ανθρώπων και πάντα επικοινωνώ με τον κόσμο για να μπει στη διαδικασία της συμμετοχής, να του αρέσει. Νομίζω ότι πάντα τα προγράμματα που κάνω είναι πρωτοποριακά.
“Θαλασσινά παλάτια” και Γιώργος Νταλάρας…
Η πιο κορυφαία στιγμή στη ζωή μου, είναι μια μοναδική μορφή, είναι απίστευτος τραγουδιστής, 
απίστευτος μουσικός, απίστευτος άνθρωπος, μόνο χαρά μου έδωσε. Το να παίρνεις από κάποιον καλλιτέχνη τον οποίον σέβεσαι και εκτιμάς, να παίρνεις χαρά η οποία να μη στερεύει, είναι πάρα πολύ σημαντικό, συνεργάστηκα και τον αγάπησα πάρα πολύ. Νομίζω ότι έχουμε πολλά κοινά με τον Νταλάρα με την έννοια το πώς αντιλαμβανόμαστε τη μουσική αλλά και με την έννοια το πώς έχουμε μεγαλώσει από μικρά παιδιά. Τον εκτιμώ πάρα πολύ, συγκεκριμένα με κάποιον συνάδελφο φίλο λέγαμε ότι είναι η μοναδική περίπτωση τραγουδιστή που έχει αυτή τη γκάμα δηλαδή άποψη για τον ήχο, για τραγούδια, για την ενορχήστρωση, είναι εργάτης, είναι τρελός επάνω στη δουλεία του, είναι πολύ μεγάλος καλλιτέχνης. Είμαι τυχερός που βρεθήκαμε , που συνεργαστήκαμε, με έχει τιμήσει παίρνοντας κοντά του τον Βασίλη.
Βαγγέλης Κορακάκης …. Βασίλης Κορακάκης, είναι αυτό που λέμε ‘το μήλο κάτω από τη μηλιά;’
Ο Βασίλης πάνω από όλα είναι ένα καλό παιδί, είναι σοβαρός, σέβεται, τώρα το τι μπουζούκι παίζει το 
παιδί μου… είναι καλός μπουζουξής, έχει εξελίχθη σε ιδιαίτερη περίπτωση μουσικού, πάρα πολύ καλός μουσικός κυρίως όμως έχει καλά ‘φίλτρα’ στο κεφάλι του, νομίζω έχει αισθανθεί την περίπτωση της λαϊκής μουσικής, να ‘ναι καλά να ‘ναι γερός, εμένα με γεμίζει με συγκίνηση και περηφάνια, πάνω από όλα είναι λεβέντης, είναι ωραίος .
“οι Άρχοντες” του 1988 …κοινωνικά που πιστεύεις ότι βρίσκουν τους “άρχοντες” του 2018 ;
Ακριβώς οι ίδιοι είναι …είναι αυτό που λέει «είμαστε εμείς οι τυχεροί της ατυχίας, χρυσάφι πιάνουμε και πέτρα γίνεται, μα έχουμε νόμους της δικής μας κοινωνίας, και δε φοβόμαστε μα ονειρευόμαστε γιατί ελπίζουμε στο φως της ευτυχίας»
Η βραδιά μας επιφύλαξε μία πολύ ευχάριστη είδηση που πρώτη φορά βλέπει τα φώτα της δημοσιότητας:
Πολύ σύντομα ο Βασίλης Κορακάκης θα κυκλοφορήσει τον πρώτο προσωπικό του δίσκο, μουσική και στοίχοι του ιδίου με εξαίρεση τους στοίχους δύο τραγουδιών, αναμονή και καρτερικότητα λοιπόν.
Με την ευχή του Βαγγέλη Κορακάκη για καλή επιτυχία και καλή δύναμη στο καινούργιο ξεκίνημα του ontimenews.gr, τελείωσε και το κρασάκι που μας συντρόφευε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης μας… ήταν τιμή για εμάς.
Επιμέλεια Συνέντευξης: Καρωνίδης Γρηγόρης.
Comments