“Ιντερμέδιο” Ελευθέριος Αχμέτης

Στο «Ιντερμέδιο» ο Αχμέτης πηγαινοέρχεται από το παρασκήνιο στην ορχήστρα. Από την ψυχή του ποιητή σε εκείνη του αναγνώστη. Όπως γράφει ο ίδιος στο ποίημα με τίτλο “Moon bar”:
…όλοι ζητούμε από την ψυχή
κάποιου άλλου να κρατηθούμε.
Στην ψυχή του ποιητή ο αναγνώστης θα βρει θάλασσα. Τη θάλασσα των ταξιδιωτών – με τα μεταξωτά ρούχα και τα χειροποίητα σκουλαρίκια – αλλά και εκείνη των ναυαγών. Ναυαγών που κάποτε υπήρξαν ταξιδιώτες.
Η ίδια θάλασσα που δροσίζει, ξεβράζει πεθαμένους. Μέρα νύχτα.
Η νύχτα επισκέπτεται κατά κύματα τον ποιητή. Ζωντανεύει αναμνήσεις και επιθυμίες. Ανατινάζει τη σιωπή.
Η ποίηση του Λευτέρη Αχμέτη δεν μυρίζει σκουριά. Έχει ένα έντονο άρωμα θεάτρου. Αρχαίου αλλά και σύγχρονου. Στους στίχους του συναντάμε την Αντιγόνη, τον Φιλοκτήτη. Τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα. Αλλά και θεατρίνους της καθημερινότητας μας. Πόρνες με γυαλιά. Ηθοποιούς, λογοτέχνες, μεταφραστές, μεθυσμένους.Στο «Ιντερμέδιο» ο Λευτέρης Αχμέτης κράτησε στο Παρασκήνιο το πρόσωπό του αφήνοντας τα ποιήματά του μιλήσουν για εκείνον.
Πηγή : monocleread.gr