By Ο Σύνδεσμος Γυναικών Ηπείρου Ν. Κορινθίας στα πλαίσια των εορταστικών εκδηλώσεων, για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821, θα αναφέρεται σε σημαντικά ιστορικά γεγονότα του αγώνα των Ηπειρωτών προς την ελευθερία.
Στις 15 Απριλίου 1819, Μεγάλη Παρασκευή, οι Παργιανοί ξέθαψαν τους νεκρούς τους, μάζεψαν τα οστά τους στην κεντρική πλατεία και τα έκαψαν, πήραν μαζί τους τη στάχτη και χώμα από την πατρίδα τους και θέλησαν να παραλάβουν και τα Ιερά Σκεύη των εκκλησιών. Κάπου εκεί οι Άγγλοι έχασαν την υπομονή τους και τους το απαγόρευσαν, ενώ στην πόλη έμπαιναν ήδη 300 στρατιώτες του Αλή Πασά και έπιαναν τα πόστα. Είχε προηγηθεί συμφωνία Άγγλων και Οθωμανών για την παραχώρηση της Πάργας στον Αλή Πασά (17 Μαΐου 1817), με αντάλλαγμα την έγγραφη παραίτηση της Πύλης από τα Ιόνια νησιά. Το δειλινό, 4.000 Παργιανοί, άνδρες, γυναίκες, γέροι και παιδιά, μπήκαν κλαίγοντας στα πλοία και ανοίχθηκαν στο πέλαγος.
Περιγράφει το δημοτικό τραγούδι:
«Τρία πουλιά απ’ την Πρέβεζα διαβήκανε στην Πάργα.
Το ‘να κοιτάει την ξενιτιά, τ’ άλλο τον Aϊ-Γιαννάκη,
το τρίτο το κατάμαυρο μοιριολογάει και λέει:
Πάργα, Τουρκιά σε πλάκωσε, Τουρκιά σε τριγυρίζει.
Δεν έρχεται για πόλεμο, με προδοσιά σε παίρνει.
Βεζίρης δε σ’ ενίκησε με τα πολλά τ’ ασκέρια.
Έφευγαν Τούρκοι σα λαγοί το παργινό τουφέκι,
κι οι Λιάπηδες δεν ήθελαν να ‘ρτουν να πολεμήσουν.
Είχες λεβέντες σα θεριά, γυναίκες αντρειωμένες,
πότρωγαν βόλια για ψωμί, μπαρούτι για προσφάγι.
Τ’ άσπρα πουλήσαν το Χριστό, τ’ άσπρα πουλούν και σένα.
Πάρτε, μανάδες, τα παιδιά, παπάδες, τους Αγίους.
Άστε, λεβέντες, τ’ άρματα κι αφήστε το τουφέκι,
σκάψτε πλατιά, σκάψτε βαθιά όλα σας τα κιβούρια,
και τ’ αντρειωμένα κόκαλα ξεθάψτε του γονιού σας.
Τούρκους δεν επροσκύνησαν, Τούρκοι μην τα πατήσουν».
Η Πάργα απελευθερώθηκε από την οθωμανική κατοχή στα τέλη Φεβρουαρίου 1913, λίγο μετά την απελευθέρωση των Ιωαννίνων.
(Πίνακας: Διονύσιος Τσόκος “Η φυγή από την Πάργα” – Εθνική Πινακοθήκη Αθηνών)
Comments