By Αν σας έλεγα ότι η χώρα μας είναι γεμάτη με μαγικά μέρη, θα με πιστεύατε; Εξάλλου, τι είναι αυτά τα μαγικά μέρη; Πού βρίσκονται; Στην ύπαιθρο, στα βουνά, τα ποτάμια και τις λίμνες ή μήπως κρύβονται σε αστικούς ή ημιαστικούς τόπους, πίσω από πολυκατοικίες ή δίπλα σε ασφαλτοστρωμένους δρόμους; Και πώς είναι αυτά τα μέρη; Έχουν άραγε μια ιδιαίτερη και υποβλητική ομορφιά; Ή μήπως συνδέονται στις συνειδήσεις μας αποκλειστικά με ιστορίες απ’ τη μυθολογία μας ή τους μεταγενέστερους θρύλους και τις παραδόσεις μας;
Όλυμπος -Πιερία
Ο Όλυμπος, η κατοικία των αρχαίων θεών είναι το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας και το δεύτερο ψηλότερο στα Βαλκάνια. Στην ψηλότερη κορυφή του, τον Μύτικα, οι άνθρωποι δεν μπορούν να επιβιώσουν και γι’ αυτό οι αρχαίοι Έλληνες προσδιόρισαν αυτήν την κορυφή ως κύριο χώρο συνάντησης των θεών. Από τον Μύτικα εξαπέλυε ο οργισμένος Δίας τους κεραυνούς του. Οι δώδεκα θεοί κατοικούσαν στα τριγύρω φαράγγια και οι εννέα Μούσες στις ανατολικές παρυφές του Ολύμπου.
Ωστόσο, η μυθολογία που συνδέεται με τον Όλυμπο δεν εξαντλείται μόνο στο δωδεκάθεο. Υπάρχουν πολλοί θρύλοι για νεραϊδότοπους, επισκέψεις αγνώστων αντικειμένων και περίεργα ηλεκτρομαγνητικά πεδία που γοητεύουν τον ανθρώπινο νου. Για παράδειγμα, οι πυραμοειδείς κορυφές του ιερού βουνού, λέγεται πως δεν είναι τυχαίες. Κάποιοι τις ονομάζουν πυραμίδες του Ολύμπου και μιλούν για τις αποστάσεις και τις μοίρες που σχηματίζουν οι γωνίες τους. Διατείνονται πως τις ίδιες αποστάσεις και τις ίδιες γωνίες έχουν τα τρία αστέρια της ζώνης του Ωρίωνα στον Ουρανό. Τα λεγόμενα «τρεις Βασιλείες». Τα δύο απ’ αυτά τα αστέρια είναι σε ευθεία γραμμή, αλλά το τρίτο απέχει 27 μοίρες -το ίδιο που παρατηρείται και στις πυραμίδες της Γκίζας στην Αίγυπτο. Γι’ αυτόν τον λόγο, έχει ανοίξει μια μεγάλη συζήτηση για το κατά πόσο οι κορυφές του Ολύμπου είναι φυσικές ή τεχνητές, αποδίδοντας τη δημιουργία τους σε ανώτερες και εξώκοσμες οντότητες.
Ενώ μια άλλη γοητευτική ιστορία για την περιοχή του Ολύμπου, μας περιγράφει τις Πιερίδες Νύμφες. Βοσκοί, ή κάτοικοι της περιοχής ανέφεραν στο μακρινό παρελθόν πως είδαν γυμνές και όμορφες κοπέλες να χορεύουν κάτω απ’ το φως του φεγγαριού μες στο δάσος. Αυτές τις ιστορίες με τις νεράιδες, τις συνέδεσαν με τις Πιερίδες Νύμφες της αρχαίας μυθολογίας που ήταν κόρες του Πιέρου και της Ευίππης. Ο αρχαίος μύθος όμως λέει πως οι Νύμφες, σε ένα συναγωνισμό τραγουδιού που είχαν με τις Μούσες, έχασαν και τότε οι Μούσες τις μεταμόρφωσαν σε κίσσες για να τις τιμωρήσουν για την αλαζονεία τους.
Η δρακότρυπα του Ασκίου όρους
Υπάρχει ένα βάραθρο στο Άσκιο όρος (Σινιάτσικο) στην επαρχία του Βοΐου -μια απ’ τις τρεις επαρχίες του νομού Κοζάνης- σε ύψος κοντά στα 2.000 μέτρα που είναι γνωστό σαν δρακότρυπα. Δίπλα του απλώνεται το δρακολίβαδο, ένα όμορφο λιβάδι πολλών στρεμμάτων, κρυμμένο απ’ τον κοντινότερο οικισμό, μιας και βρίσκεται πίσω από την κορυφογραμμή. Σύμφωνα με τον μύθο της περιοχής, αυτόν τον απομακρυσμένο τόπο, τον προφυλαγμένο απ’ τα μάτια των ανθρώπων είχε διαλέξει ένα ανήμερο θηρίο για κατοικία του. Οι κτηνοτρόφοι λοιπόν που ανέβαιναν στο βουνό φρόντιζαν να κουβαλούν μαζί τους ένα μικρό ζώο, ως δώρο στον δράκοντα που ήταν ο κύριος του βαράθρου, για να τους επιτρέπει να βόσκουν τα ζώα τους ανενόχλητοι.
Αυτή την πρακτική όμως, δεν την ακολούθησε ο γιος ενός μεγαλοτσέλιγκα που ανέβηκε με το άλογό του στο Σινιάτσικο. Ο δράκοντας τον είδε και θέλησε να του πάρει το άλογο για να το φάει. Τη νύχτα τού έστειλε νεράιδες για να τον πλανέψουν και δαίμονες για να του κλέψουν το άλογο. Ωστόσο, ο νέος ξύπνησε και κατάλαβε τις πονηρές προθέσεις του δράκου. Αφού καταδίωξε τους δαίμονες, μπήκε στη δρακότρυπα και τότε δόθηκε μια μεγάλη αλλά άνιση μάχη. Όλο το βουνό έτρεμε, λες και γινόταν σεισμός, μα στο τέλος ο νεαρός έχασε τη μάχη και κατέληξε. Όταν ο πατέρας του έμαθε τι είχε συμβεί, έκλεισε τη δρακότρυπα με το μαλλί απ’ τα κουρεμένα του πρόβατα για να αποκλειστεί ο δράκος, αλλά και να μην πληγωθεί το νεκρό σώμα του γιου του. Η δρακότρυπα όμως, επικοινωνούσε υπόγεια με μια βαθιά χαράδρα δίπλα στον ποταμό Αλιάκμονα.
Έτσι ο δράκοντας κατέφυγε εκεί και οι κτηνοτρόφοι που κατοικούσαν στα ριζά του Σινιάτσικου ξεθάρρεψαν και άρχισαν να βόσκουν τα ζώα τους στο βουνό. Εντούτοις, κάθε φορά που άκουγαν τα φτερουγίσματα και τα τιτιβίσματα των πουλιών που είχαν καταφύγει στη δρακότρυπα, οι κτηνοτρόφοι πίστευαν πως ακούνε τη βαθιά ανάσα του νεκρού παλικαριού. [Βίττης Φ. 1981, αναφέρθηκε από τους Ζησάκου Σ. & Χατζηλαζαρίδη Λ. 2017]. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή του μύθου που αποτυπώνεται στο παραδοσιακό τραγούδι «Κάτω στον Άγιο Θόδωρο», ο δράκος του Ασκίου όρους είναι συνώνυμο της ξηρασίας που έπληττε την περιοχή. Ο δράκος λοιπόν είχε ζητήσει και πάρει μια μαυρομάτα και ξανθιά κοπέλα ως αντάλλαγμα για να απελευθερώσει το νερό που είχε στην κατοχή του. Και ο νέος πάλεψε μαζί του διεκδικώντας την. [Βασβατέκη Μ. 2010, αναφέρθηκε από τους Ζησάκου Σ. & Χατζηλαζαρίδη Λ. 2017].
Η μυθολογία του Κρόκου
Είναι σε όλους μας γνωστό πως στην περιοχή της Κοζάνης βρίσκεται το χωριό Κρόκος, με τη μεγαλύτερη και ποιοτικότερη παραγωγή κρόκου (σαφράν). Σύμφωνα με τον μύθο, κάποτε ο θεός Ερμής τριγυρνούσε εκεί με σκοπό να εξασκηθεί στην τοξοβολία. Όμως βάλλοντας με το τόξο του, πλήγωσε κατά λάθος τον επιστήθιο, αλλά θνητό φίλο του τον Κρόκο. Εκείνος πέθανε και ο Ερμής οδηγημένος απ’ τις τύψεις του μεταμόρφωσε το άψυχο σώμα του στο μωβ λουλούδι που σήμερα είναι γνωστό με την ονομασία Κρόκος. Εξάλλου, αναφορές σ’ αυτό το φυτό υπάρχουν και στον Όμηρο στην περιγραφή του γάμου του Δία με την Ήρα.
Νιγρίτα, Σερρών
Σ’ αυτή την κωμόπολη του νομού Σερρών, την εποχή της τουρκοκρατίας ζούσε μια πανέμορφη κοπέλα που την έλεγαν Γερακίνα. Όλοι την αγαπούσαν και την ήθελαν για ταίρι τους, αλλά την ήθελε -λέει ο μύθος- και ο θάνατος που την είχε ερωτευθεί. Ένα μεσημέρι λοιπόν, πήγε να τραβήξει νερό απ’ το πηγάδι και χάνοντας την ισορροπία της, έπεσε μέσα φωνάζοντας και κλαίγοντας. Όσοι την άκουσαν έτρεξαν αμέσως να τη σώσουν και ο νέος που του είχε δώσει την καρδιά της κατέβηκε αμέσως στο πηγάδι για να τη βγάλει. Όμως τον ανέσυραν μισοπεθαμένο κι εκείνη νεκρή. Έτσι δημιουργήθηκε το παραδοσιακό τραγούδι «Γερακίνα» που ξεπέρασε τα όρια του νομού και έγινε πανελληνίως γνωστό.
Θράκη
Σαμοθράκη: Το ιερό των Μεγάλων Θεών, τα Καβείρια μυστήρια και άλλοι μύθοι
Η Σαμοθράκη, αυτό το πανέμορφο νησί του Θρακικού Πελάγους με τη μυστηριακή και υποβλητική ομορφιά ήταν ο τόπος τέλεσης των Καβείριων μυστηρίων που ήταν θρησκευτικές τελετές αφιερωμένες στις χθόνιες αυτές θεότητες. Οι Κάβειροι ήταν θεότητες των αρχαίων Ελλήνων που λατρεύονταν στη Σαμοθράκη, τη Λήμνο, την Ίμβρο, αλλά και στη Θήβα από τον 7ο αι. π.Χ., ενώ αργότερα η λατρεία τους έφτασε έως τις περιοχές της Μικράς Ασίας κι προεκτάθηκε και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Ταυτίζονται από τον Ηρόδοτο με τους Μεγάλους Θεούς των μυστηρίων της Σαμοθράκης και θεωρούνται κακοποιά πνεύματα.
Περιγράφονται ως κοντόσωμοι δαίμονες με υπερμεγέθη γεννητικά όργανα που βγήκαν από τη γη ή τον βυθό των θαλασσών και προκαλούσαν σεισμούς, πυρκαγιές και καταστροφές. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο ήταν παιδιά του Ήφαιστου, ενώ μια διαφορετική παράδοση αναφέρεται σ’ αυτούς ως παιδιά του Δία και της Ηλέκτρας. Η θρησκεία των Καβείρων ήταν τρομακτική για τους πολλούς και οι Κάβειροι ενέπνεαν φόβο γιατί θεωρούνταν οι σκληρότεροι θεοί που υπήρξαν στον Ελλαδικό χώρο. Το ιερό των Μεγάλων Θεών της Σαμοθράκης βρίσκεται κοντά στην αρχαία πόλη και καταλαμβάνει μια έκταση πενήντα περίπου στρεμμάτων. Η τοποθεσία είναι γνωστή διεθνώς, γιατί εκεί βρέθηκε το ακέφαλο άγαλμα της περίφημης νίκης της Σαμοθράκης που χρονολογείται ανάμεσα στο 220 με 190 π.Χ. και εκτίθεται στο μουσείο του Λούβρου από το 1884. Στα Καβείρια μυστήρια συμμετείχαν πολλοί γνωστοί αρχαίοι Έλληνες, όπως ο Ηρόδοτος, ο Λύσανδρος και ο Φίλιππος ο Β΄, ενώ αναφορές σ’ αυτές της τελετές υπάρχουν σε κείμενα του Πλάτωνα και του Αριστοφάνη.
Τα κτίσματα του Ιερού μαρτυρούν μεγάλη θρησκευτική δραστηριότητα, αν και για το ίδιο το αντικείμενο των Καβείρων μυστηρίων πολύ λίγα είναι γνωστά. Σύμφωνα με τον Θέωνα, η μύηση ξεκινούσε από τον καθαρμό και κατέληγε στην ευδαιμονία και μπορούσαν να πάρουν μέρος όχι μόνο άντρες, αλλά και γυναίκες και παιδιά. Στη συνέχεια πλένονταν για να συναντήσουν τους θεούς καθαροί και κάθονταν στον θρόνο. Κατόπιν νήστευαν και παρουσίαζαν τον κηδεμόνα τους για να μαρτυρήσει την καλή τους διαγωγή, ακολουθούσε ο ιερός χορός στον οποίον έπαιρναν μέρος και τέλος ορκίζονταν ότι θα είναι ενάρετοι και θα διατηρήσουν κρυφά τα μυστικά των θεών στα οποία μυήθηκαν. Οι μυημένοι αποκτούσαν τη δύναμη να αντιλαμβάνονται και να αποφεύγουν τις κακοτοπιές, να πετυχαίνουν κάθε τους εγχείρημα και να νικούν τους εχθρούς τους. Ενώ οι αμύητοι δεν έπρεπε να εισέλθουν σε ναούς των Καβείρων, γιατί διαφορετικά κατακεραυνώνονταν.
Η Σαμοθράκη θεωρείται εκτός από σπουδαίος αρχαιολογικός χώρος, ένας από τους πιο ισχυρούς ενεργειακούς τόπους της Ελλάδας, ενώ υπάρχουν, σύμφωνα με κάποιους, σαφείς ενδείξεις γεωμαγνητικών διαταραχών της γης. Ακόμα και η γεωγραφία της είναι υποβλητική και μυστηριακή, έχοντας μεταξύ των υπέροχων τοπίων της, τις βάθρες που είναι φυσικές πέτρινες πισίνες. Μία από αυτές, είναι η βάθρα του φονιά και δίπλα της υπάρχει το ρέμα. Στο ρέμα του φονιά, τα πλατάνια φυτρώνουν στο πλάι, αψηφώντας τους νόμους της βαρύτητας και εκεί κοντά, βρίσκεται ο πύργος ή το κάστρο του φονιά, ένα μεσαιωνικό κτίσμα που χτίστηκε από τους Gattilusi. (Γατελούζοι, ισχυρή οικογένεια πατρικίων της Γένοβας που υπήρξαν άρχοντες της Λέσβου, της Λήμνου, της Θάσου και της Σαμοθράκης). Σύμφωνα με μια εκδοχή, στον πύργο κάποτε κατοικούσε ένας άρχοντας που μαθαίνοντας ότι η σύζυγός του τον απατούσε, θόλωσε και σκότωσε τους δύο εραστές της, ενώ κατά τον Νικόλαο Γ. Πολίτη στον πύργο κατοικούσε μια όμορφη βασιλοπούλα που είχε δύο αδερφούς. Αυτή είχε συνάψει κρυφή ερωτική σχέση με έναν αντρειωμένο άντρα που ζούσε σε μια σπηλιά των βουνών (το σπηλί του αντρειωμένου). Όμως έμεινε έγκυος και οι αδερφοί της το αντιλήφθηκαν. Τότε ένας από αυτούς, παραφύλαξε και σκότωσε τον εραστή της.
Λέγεται ακόμη ότι οι κάτοικοι της Σαμοθράκης είναι μυστηριώδεις όπως και το νησί τους, ζουν πολύ κι έχουν μαύρο χιούμορ. Ενώ υπάρχει η φήμη πως σέβονται και εκτιμούν τα φίδια, τα οποία, όταν εμφανιστούν στις αυλές τους, τα ταΐζουν με γάλα. Το φίδι εξάλλου είναι γνωστό για τον μυστικιστικό του συμβολισμού που συνδέεται με την απομάκρυνση του κακού από έναν τόπο.
πηγή: willowisps
Comments